4

یکی از چیزهایی که همیشه با به یاد افتادش حس تلاش رو درونم زیاد میکنه یاد مرگه ... من الان توی حساس ترین نقطه ی زندگی ام هستم و بیشترین انرژی برای فعالیت رو توی این 10 -12 سال آینده دارم و هر کار و هدفی رو هم میخوام انجام بدم باید توی این دوره جلو ببرم وگرنه چیزی جز حسرت تو آینده برام باقی نمیمونه ... همیشه توی درونم خودم رو تصور میکنم که به بالاترین درجه های علم رسیدم و اونقدر زندگی ام نظم و ترتیب و کارهای مفید داره که هر روز زندگی کردنم هم برای خودم و هم برای بقیه مفیده ... ولی فقط تصور بدون عمل چیزی جز خیال پردازی رویاگونه نیست ، عمل ای که توی زندگی فعلی ام دارم در حدی نیست که من رو به اون جایی که میخوام برسونه ... بزار صادق باشم ، با مقایسه ها و چیزهایی که دیدم و تجربه کردم ، زندگی و رفتار فعلی من در حد یه آدم معمولیه، نه خوبه و نه بده ، چیزی که توی خیلی از آدم های دیگه دیدم و برام بعضی جاها واقعا تعجب برانگیز بود که یه سری از کارهام که فکر میکردم فقط من اینجوری رفتار میکنم توی بقیه هم وجود داره ؛ فرقی هم نداره چه یه عمل  خوب باشه چه یه عمل و کار بد ، اون عمل مخصوص من نبوده و زندگی خیلی های دیگه رو هم تشکیل داده ... با فهمیدن این موضوع خیلی نتیجه ها میشه گرفت ، مثلا کاملا عادیه که اگه بخوام مثل عموم مردم رفتار کنم نتیجه ای هم که میگرم مثل نتیجه ی عموم میشه پس حتی اگه یه رفتار و عمل ام رو هم تغییر بدم تاثیر خیلی زیادی توی زندگی ام میزاره ... تغییر عادت ها و رفتار ها و ایجاد دوباره شون شاید خیلی سخت باشه  چون بیشتر از 17 ساله که باهاشون زندگی کردم ... تو مرحله های اول باید خیلی پشتکار داشته باشم تا از ایجاد عادت های جدید تو خودم کنار نکشم و با یکی دو بار شکست اون ها رو فراموش نکنم ...
 عادت هایی رو تو زندگی ام میسازم که مخصوص خودم باشه چون دنبال نتایج مخصوص خودم هستم ...